Jezelf wegcijferen en rugpijn: hoe je jezelf weer terugvindt

Jezelf wegcijferen en rugpijn komen vaker samen voor dan je denkt.
Vrouwen die jarenlang hebben gezorgd, geregeld, gezwegen – voor hun kinderen, partner, werk, familie, de lieve vrede – tot hun rug begint te protesteren. Tot hun schouders vastzitten. En tot ze zich afvragen: Waar ben ík eigenlijk gebleven?

Jezelf wegcijferen begint vroeg – vaak ongemerkt

Soms begint het al als kind, het wegcijferen.
Op school, waar je netjes moest blijven zitten terwijl je wilde bewegen.
Thuis, waar je aan tafel bleef zitten terwijl je buikpijn had – of gewoon wilde wiebelen.
Je leerde: pas je aan, wees braaf, gedraag je.

Maar wat als braaf zijn betekent dat je jezelf moet verstoppen?

Natuurlijk, sommige dingen zijn gewoon onderdeel van samenleven.
Maar het is wél belangrijk dat je daarnaast weet wie jij bent.
Wat jij leuk vindt. Waar jouw energie van gaat stromen.
Want stilzitten is niet erg –
zolang je daarna maar ook weer beweegt op jouw manier.

En precies dáár gaat het vaak mis.
Omdat je jezelf zó lang aanpast aan de wereld om je heen,
dat je vergeet wat jij zelf nodig hebt.

Toen wist ik het even niet meer

Ik weet nog dat ik in de keuken stond en besefte:
ik weet niet meer wat ík zelf lekker vind.

Zó vaak had ik gekozen wat de kinderen wilden.
Wat hun vader fijn vond.
Wat praktisch was.

En zingen?
Daar werd thuis weleens van gezegd: “Mam, hou op.”
Dus ik hield op.
Ik vergat gewoon dat ik het ooit fijn vond.
En daarmee vergat ik ook een stukje van mezelf.

Niet omdat iemand me dat oplegde.
Maar omdat ik dacht: dit is makkelijker.
Tot ik merkte: het ís niet makkelijker.
Het is een langzame manier van verdwijnen.

Je lijf reageert op wat jij negeert

Jezelf wegcijferen en rugpijn – het klinkt misschien als een psychologisch verhaaltje,
maar je lijf doet wél mee.

Steeds aanpassen lijkt vriendelijk.
En ja, dat ís het ook. Voor de ander.
Maar niet voor jezelf.

Je rug en schouders houden alles vast
wat jij niet uitspreekt, inslikt of negeert.
Op den duur gaat je lijf klagen.
Niet omdat het lastig is –
maar omdat het eerlijk is.

Rugpijn, spanningen, dat gevoel van ‘vastzitten’?
Dat zijn signalen. Geen zwakte. Geen overdrijving.
Gewoon: een lichaam dat zegt:
“Ik mis jou.”

En hoe eerder je daarnaar luistert,
hoe makkelijker het wordt om weer bij jezelf terug te komen.

Wil je ook meer lezen over hoe emoties letterlijk in je lichaam gaan zitten?
👉 Lees dan ook deze blog over emoties en schouderpijn.

Je mag jezelf weer terugvinden, zonder wegcijferen

Soms vraagt iemand:
“Wat wil jij eigenlijk?”
En dan weet je het niet.

Niet omdat je geen smaak hebt.
Maar omdat je die zo lang opzij hebt gezet.
Omdat je bezig was met wat nodig was, wat praktisch was, wat lief was.

Maar je hoeft geen ruzie te maken om te veranderen.
Je hoeft niemand af te wijzen om voor jezelf te kiezen.
Je mag jezelf serieus nemen.
En kiezen voor iets wat écht bij je past.

Ik ben ooit gescheiden.
En in dat proces vond ik mezelf stukje bij beetje terug.
Het ging niet vanzelf.
Het deed soms pijn.
Maar het was nodig.

Soms verlies je mensen onderweg.
Maar je wint jezelf terug.
En dat is het méér dan waard.

Wat kun je doen?

🔹 Herken het patroon: wanneer cijfer jij jezelf weg?
🔹 Gebruik je rugpijn als signaal – niet als last
🔹 Kies dagelijks iets wat écht bij jou past – een gerecht, een liedje, een rustmoment
🔹 Sta stil bij deze vraag: Wat wil ík eigenlijk?
🔹 Gun jezelf de tijd – het hoeft niet allemaal vandaag
🔹 Zoek steun: je hoeft het niet alleen te doen

Tijd voor jezelf

📥 Wil jij ook weer voelen wie jij bent en wat jij nodig hebt?
Plan dan jouw gratis Topfit-sessie:
👉 https://praktijktopfit.nl/gratis-topfit-sessie/