Luieren zonder schuldgevoel, zo saboteer je je herstel niet

Luieren zonder schuldgevoel klinkt voor veel vrouwen bijna als een luxe. Maar wist je dat die ‘nutteloze’ momenten van rust juist essentieel zijn voor je herstel? Zeker als je last hebt van chronische rug- of schouderklachten, kan dat innerlijke stemmetje dat roept “je moet iets doen!” je herstel juist flink in de weg zitten.

Laat ik eerlijk zijn: ik herken het helemaal. Als ik zie dat mijn man druk bezig is, voel ik vaak de neiging om ook maar weer in actie te komen. Terwijl ik misschien al een paar uur op was en van alles heb gedaan. Toch voel ik me schuldig als ik op de bank plof. Herkenbaar?

Waarom we ons schuldig voelen bij rust nemen

We leven in een maatschappij waarin productief zijn bijna gelijk staat aan succesvol zijn. Rust wordt al snel gelabeld als lui, zwak of nutteloos. Onderzoek laat zien dat vrouwen zich sneller schuldig voelen over het nemen van tijd voor zichzelf, vooral als er nog werk ligt of anderen actief zijn om hen heen1.

Maar hier komt het lastige: als je blijft doorgaan terwijl je lijf signalen geeft dat het genoeg is, vergroot je de kans op overbelasting. Je lichaam blijft in een verhoogde staat van alertheid, wat je zenuwstelsel uitput2.

Wat het je kost als je niet luistert

Ik weet nog dat ik door bleef lopen met pijnklachten toen een collega uitviel. Ik voelde me verantwoordelijk. De ene klacht volgde de andere op: een hersenschudding, een gekneusde enkel, een bil waar ik nauwelijks op kon zitten… En zelfs toen ik verplicht thuis moest blijven, voelde ik me schuldig. Herstellen voelde als falen.

En dat is precies wat veel vrouwen doen: blijven zorgen, blijven geven, blijven volhouden. Maar tegen welke prijs? Als je altijd maar doorgaat, ontzeg je je lichaam de kans om echt te herstellen. Dat geldt zeker bij chronische pijn, waarbij je zenuwstelsel vaak al overgevoelig is geraakt.

Hoe je wél ruimte maakt voor herstel

Wat als rust nemen niet lui is, maar krachtig? Wat als je met rust juist laat zien dat je goed voor jezelf zorgt? Door te vertragen geef je je lichaam én je brein ruimte om te herstellen.

Mindset speelt hierin een sleutelrol. In plaats van te denken “ik mag pas rusten als alles af is”, kun je oefenen met gedachten als:

• “Rust is net zo belangrijk als actie.”
• “Mijn lichaam verdient herstel.”
• “Ik hoef me niet te meten aan anderen.”

Gebruik bijvoorbeeld de 80%-regel: als je 80% hebt gedaan van wat je had gepland, is dat genoeg. De rest is bonus.

Tips om luieren zonder schuldgevoel toe te staan

1. Plan je rustmomenten in. Net als een afspraak. Geef ze een vaste plek op je dag.
2. Kies bewust voor ‘niets’. Ga niet op je telefoon scrollen, maar kies voor échte ontspanning.
3. Let op je taal. Zeg niet “ik doe even niks” maar “ik geef mijn lijf wat het nodig heeft.”
4. Oefen met kleine momenten. Begin met 5 minuten zitten zonder iets. Bouw het rustig uit.
5. Vergelijk jezelf niet. Ieder lijf heeft andere grenzen. Wat een ander doet, hoeft niks over jou te zeggen.

Wat levert het op?

Als je leert om zonder schuldgevoel te luieren, geef je je lichaam de kans om spanning los te laten. Dat heeft directe invloed op hoe je zenuwstelsel functioneert – en dus op hoe je pijn ervaart3.

Juist door af en toe stil te staan, maak je ruimte voor verwerking van emoties, herstel van weefsels en opluchting in je hoofd. En zeg nou zelf: is dat niet precies wat je nodig hebt in deze vakantieperiode? En lees ook de blog Jezelf toestemming geven om te rusten is geen teken van zwakte 

Benieuwd hoe emoties en rust samenhangen met jouw rug- en schouderklachten?
Lees dan ook mijn gratis e-book: Emoties en pijn – 7 tips om rug- en schouderpijn aan te pakken.

Bronnen:

1. Saxbe, D. E., & Repetti, R. L. (2010). No place like home: Home tours correlate with daily patterns of mood and cortisol. Journal of Personality and Social Psychology.
2. McEwen, B. S. (1998). Protective and damaging effects of stress mediators. New England Journal of Medicine.
3. Apkarian, A. V., Baliki, M. N., & Geha, P. Y. (2009). Towards a theory of chronic pain. Progress in Neurobiology.