Grenzen stellen en emotie. Dat is waar ik de laatste tijd steeds op uitkom. Niet alleen in mijn werk, maar ook in mijn eigen lijf. Laatst zei een vriendin: “Isabel, al je blogs gaan eigenlijk over grenzen stellen.” En weet je? Ze had gelijk. Want of het nou gaat om rugpijn, spanningen in je schouders of chronische vermoeidheid, vaak zit daar iets veel diepers onder: je ja’s waar je eigenlijk nee wilde zeggen. En de emotie die je daarbij hebt ingeslikt.
“Ik voel het in mijn buik… en negeer het dan toch”
Die opmerking van mijn vriendin raakte me. Want ik ken het zó goed. Altijd willen helpen, altijd maar doorgaan, en pas te laat voelen dat ik over mijn grens ben gegaan. Vaak voel ik het eerst in mijn buik, dat knagende gevoel. Maar mijn hoofd is dan sneller: “Doe niet moeilijk, wees aardig, stel je niet aan.” Herkenbaar?
Ons lijf is ongelooflijk slim. Je darmen en je buikgebied worden niet voor niets het tweede brein genoemd. Er zitten net zoveel zenuwcellen als in het ruggenmerg (Mayer et al., 2001), en emoties zoals angst of boosheid worden daar vaak als eerste gevoeld. Alleen… we luisteren er zelden naar.
Grenzen stellen en emotie: wat je lijf je wil vertellen
Je schouders die steeds stijver worden. De onderrug die tegenstribbelt als je opstaat. Dat is geen toeval. Lichaam en geest zijn geen aparte afdelingen, ze werken samen. En als jij je grenzen niet voelt of er steeds overheen gaat, dan zorgt je lijf dat je ze uiteindelijk niet meer kúnt negeren.
Volgens onderzoek van de Harvard Medical School (Kross et al., 2011) leidt het onderdrukken van emoties tot fysieke stressreacties. Je zenuwstelsel blijft ‘aan’, je spieren blijven gespannen, en je lijf komt niet tot herstel. Geen wonder dat vrouwen die alles voor iedereen doen behalve zichzelf, vaak met pijnklachten lopen.
“Maar ik wil helemaal geen zeurpiet zijn…”
Het lastigste van grenzen stellen? De emotie die erbij komt kijken. Schuldgevoel. Twijfel. Angst dat je iemand teleurstelt. Die emoties maken het ingewikkeld. We zijn vaak opgevoed met het idee dat goed zorgen voor anderen belangrijker is dan goed zorgen voor jezelf. En dus slik je die nee in, samen met de spanning die erbij hoort.
Maar hier zit de sleutel: grenzen stellen en emotie horen bij elkaar. Als je je emoties serieus neemt, kun je ook beter voelen waar jouw grens ligt. Je hoeft die gevoelens niet te fixen of weg te duwen – je hoeft ze alleen maar te laten bestaan. Even stilstaan, even voelen. En dan kiezen.
Praktische tips: hoe voel je je grens wél op tijd?
Grenzen stellen en emotie zijn geen ‘projecten’ die je even afrondt. Het is een proces. Maar gelukkig zijn er dingen die je vandaag al kunt doen:
- Check dagelijks je buikgevoel. Ga even zitten en leg je hand op je buik. Voelt het rustig of onrustig? Dat is je innerlijke kompas.
- Schrijf 1 situatie per dag op waarin je eigenlijk “nee” voelde, maar “ja” zei. En wat je op dat moment voelde.
- Gebruik een zachte ademhaling om contact te maken met je lijf. Langzaam in door je neus, uit door je mond. Zo laat je je zenuwstelsel weten: het is veilig om te voelen.
- Laat de emotie toe zonder oordeel. Boosheid? Prima. Verdriet? Mag er zijn. Schaamte? Ook oké. Wat je voelt is informatie, geen vijand.
Gun jezelf ruimte – ook als dat spannend is
Ik weet hoe moeilijk het is. Grenzen stellen voelt soms als jezelf egoïstisch op de eerste plek zetten. Maar wat als je het ziet als een daad van zelfzorg? Als je goed voor jezelf zorgt, kun je ook beter zorgen voor anderen. En je lijf fluistert het je al een tijdje. Het wordt tijd dat je luistert.
🤸♀️ Klaar om naar je lijf te luisteren en de regie terug te pakken?
→ Plan hier je gratis Topfitsessie
0 reacties