Jezelf toestemming geven om te rusten is niet altijd makkelijk. Ken je dat stemmetje in je hoofd dat blijft zeuren? Dat je echt nog even die was moet doen, of dat het niet eerlijk voelt om te gaan zitten als iemand anders nog staat te zwoegen? Ik ook. En laten we eerlijk zijn: dat stemmetje is soms hardnekkiger dan een stuk kauwgom onder je schoen op een zomerse dag. 😅
Toch is jezelf toestemming geven om te rusten allesbehalve lui of slap. Het is juist een krachtig signaal van zelfbewustzijn. Van herstel. Van groei.
Van “moeten” naar mogen
Ik betrap mezelf er nog regelmatig op. Dan zit ik nét lekker met een kop thee, zie mijn man door het huis lopen, en floep! Daar is-ie weer: “Je zou eigenlijk ook nog even…”. En ja hoor, ik sta alweer op.
Die automatische reflex komt ergens vandaan. Als kind moest ik mijn kamer opruimen. En als ik tijdens dat opruimen een boek tegenkwam? Tja, dan zat ik ineens verdiept in een spannend hoofdstuk terwijl ik half met één oor luisterde of mijn moeder eraan kwam. Klaar om het boek razendsnel onder het bed te schuiven en ‘druk bezig’ te lijken.
We leren al jong: eerst werken, dan pas rust. Maar… wat als je lichaam die rust nú nodig heeft?
De echte oorzaak van dat schuldgevoel
Veel vrouwen die ik begeleid in het Pijn Reset-traject, herkennen dit. Dat voortdurende moeten. Dat ongemakkelijke gevoel als ze even pauzeren. Maar wat zit daar nou echt onder?
👉 Schaamte – omdat je denkt dat anderen je lui vinden.
👉 Een laag zelfbeeld – omdat je jezelf pas waardevol vindt als je iets presteert.
👉 Angst – dat je ‘achterloopt’ als je stopt.
👉 Onbewuste overtuigingen – zoals: “ik mag pas rusten als alles klaar is”.
Wetenschappelijk onderzoek toont aan dat deze patronen diepgeworteld zijn en vaak voortkomen uit opvoeding, maatschappij en langdurige stress【bron: APA, 2022】.
Huilen, rusten en voelen = helen
In onze samenleving wordt huilen vaak gezien als zwakte. Rust nemen als tijdverspilling. Maar wat als die traan die je laat, juist betekent dat je eindelijk iets loslaat? Dat je lichaam zich ontspant? Dat je zenuwstelsel even op adem mag komen?
Rust is geen luxe. Het is biologie. Het parasympathisch zenuwstelsel – je herstelstand – wordt pas actief als je ontspant. Geen ontspanning = geen herstel. Zo simpel is het.
Dus als jij jezelf toestaat om even te zitten, te huilen of gewoon even niets te doen, dan train je je lijf én je hoofd in veiligheid. In herstel. In groei.
Wat mag jij vandaag loslaten?
Misschien is het niet het huishouden dat je in de weg zit, maar het idee dat je altijd moet doorgaan. Misschien is het tijd om die stem in je hoofd vriendelijk te bedanken voor zijn bezorgdheid – en vervolgens even op pauze te zetten.
💡 Vraag jezelf eens af:
- Moet ik dit nu doen?
- Voor wie doe ik dit eigenlijk?
- Wat zou er gebeuren als ik nu even niets doe?
Spoiler: de wereld vergaat niet. Sterker nog – jij komt er sterker uit.
Praktische tips: zo geef je jezelf echt toestemming om te rusten
- Plan je rust in als een afspraak. Zet het in je agenda en hou je eraan alsof het een werkvergadering is.
- Zeg hardop tegen jezelf: ‘Ik mag dit doen.’ (Klinkt gek? Helpt echt.)
- Oefen met “niks doen” in kleine stukjes. Begin met 5 minuten. Bouw het uit.
- Deel je intentie met je partner/gezin. Dan hoef je je ook niet schuldig te voelen over verwachtingen die er misschien niet eens zijn.
- Reflecteer op wat rust je oplevert. Fysiek, mentaal, emotioneel.
Jezelf toestemming geven om te rusten daar begint het herstel
Je hoeft niet eerst door je to-do lijst heen te razen om rust te verdienen. Je hoeft jezelf niet te bewijzen. Jij mag rusten. Punt.
Gun jezelf dat moment. Die ademruimte. Die stoel. Want op het moment dat jij jezelf écht toestemming geeft om te rusten, zet je een mega-stap richting herstel. Niet alleen van je schouders en rug – maar van je hele zelfbeeld.
👣 Tijd voor jouw volgende stap?
Gun jezelf die eerste stap naar echte rust, herstel en vertrouwen in je lijf. Boek nu een gratis Topfitsessie, dan kijken we samen hoe jij structureel van je klachten afkomt.
0 reacties