Ik eerst. Twee kleine woorden die bij veel vrouwen direct een ongemakkelijk gevoel oproepen. Want je wilt er toch zijn voor anderen? Voor je gezin, je werk, je ouders, je collega’s. Alleen… wat als jij zelf ondertussen opraakt?
Veel vrouwen herkennen dat. Altijd aanstaan, doorgaan voor anderen, tot je lichaam begint te protesteren. Een stijve nek, trekkende schouders of pijn in je onderrug zijn vaak geen toeval. Ze zijn het stille seintje van je lijf dat zegt: nu even ik.
Ik merkte het zelf de afgelopen weken weer toen ik bezig was met mijn allergieën. Als je allergisch bent, kun je er niet zomaar overheen leven. Je lichaam beslist: stop. En dat dwingt je om te luisteren, om ruimte te nemen. Niet omdat je dat leuk vindt, maar omdat het simpelweg niet anders kan. En ja, dat voelt soms ongemakkelijk, zeker als anderen rekening met je moeten houden.
Toch besefte ik dat juist dát ik eerst-moment mij uiteindelijk weer dichter bij de ander brengt. Want door stil te staan bij wat mijn lichaam me vertelt, geef ik mezelf de kans om echt te herstellen. En dat betekent dat ik er later wél volledig kan zijn, ook voor anderen!
De ontdekking die ik deed
Wat ik me later realiseerde, is dat ik mezelf én anderen juist beperkte.
Ik wilde niet dat iemand rekening met mij moest houden. Geen kaneel in de appeltaart, geen warme appeltjes met kruiden of een eiersalade met curry. Dus ik liet anderen zich aanpassen, zodat ik er geen last van had. Tegelijkertijd paste ik mezelf aan door uit dat soort situaties te blijven. Ik trok me terug van dingen die ik eigenlijk leuk vond, gewoon omdat het veiliger voelde dan erbij zijn.
Ik deed niet alsof het wel ging, want dat ging het niet. Als je ergens allergisch op reageert, kun je niet doen alsof er niets aan de hand is. En eerlijk: die spanning die je dan in je lijf voelt, gaat niet zomaar weg. Je voelt het letterlijk vastzitten, vaak in je schouders of tussen je schouderbladen. Je lijf draagt wat je niet uitspreekt.
Toen ik eerlijk naar mijn allergie ging kijken, ontdekte ik dat het iets anders tegen me wilde zeggen. Het ging niet alleen om de reactie zelf, maar om wat eronder zat. Mijn allergie gaf me een soort gevoel van veiligheid, alsof het me beschermde tegen iets wat ik nog niet wilde aangaan. Door dat te zien en te erkennen, kwam er ruimte.
En toen ik voelde dat ik die ‘veiligheid’ niet meer nodig had, veranderde er iets. Ik hoefde me niet langer terug te trekken. En het bijzondere is: ik heb sindsdien geen last meer van kaneel. Ik kan nu gewoon weer genieten van gezellige momenten, zonder dat iemand zich hoeft aan te passen of zich afvraagt wat ik wel of niet mag. Dat voelt vrij.
Wanneer werd zorgen voor jezelf iets om je schuldig over te voelen?
Veel vrouwen vinden het lastig om rust te nemen of hun grenzen aan te geven. We zijn opgegroeid met het idee dat je sterk bent als je dóórgaat. Maar echte kracht zit juist in kunnen pauzeren. In eerlijk zeggen: dit lukt me nu niet. Of: ik heb tijd nodig voor mezelf.
En dat schuldgevoel voel je niet alleen in je hoofd, maar ook in je lijf. Spanning zet zich vast, letterlijk in je rug of schouders.
Dat is geen egoïsme. Dat is verantwoordelijkheid nemen. Want als jij instort, heeft niemand daar iets aan.
De misvatting over ‘ik eerst’
‘Ik eerst’ betekent niet: de rest zoekt het maar uit. Het betekent: ik zorg goed voor mezelf zodat ik duurzaam iets kan geven. Net als in het vliegtuig, waar je eerst zelf het zuurstofmasker opzet voordat je een ander helpt. Niet omdat je belangrijker bent, maar omdat je alleen dan kunt helpen zonder zelf flauw te vallen.
Mijn allergieën hebben me dat haarfijn geleerd. Als ik geen rekening houd met wat mijn lijf nodig heeft, loop ik letterlijk vast. Maar als ik de ruimte neem om te voelen, te ademen en keuzes te maken die bij mij passen, komt er rust. En dan kan ik er weer voluit zijn, ook voor anderen!
Wat kun jij doen om ‘ik eerst’ toe te passen?
Begin klein.
Zeg eens ‘nee’ zonder uitleg.
Neem tien minuten pauze zonder schuldgevoel.
Of eet iets wat jóu goed doet, ook als de rest iets anders neemt.
Zelfzorg is niet het einde van verbinding, het is het begin ervan.
En als je merkt dat je lijf signalen geeft, zoals pijn, spanning of vermoeidheid, luister dan. Dat is vaak geen toeval, maar jouw lichaam dat fluistert: luister naar jezelf. Neem de tijd.
💙 Wil jij ontdekken wat jouw lichaam je probeert te vertellen?
Plan dan een gratis Topfit-sessie en leer hoe jij weer in balans komt.
0 reacties